بیماری ویتیلگو و بیماری پتی ریازیس

در این مقاله میتوانید مطالبی در مورد بیماری ویتیلگو و بیماری پتی ریازیس، و همچنین روش های درمان آن با علایم ،مطالعه کنید.  همچین شما می توانید مقالات بیشتری را در وبلاگ کامجوطب بخوانید.

ویتیلگو (بَرص، پیسی، لک و پیس)

در بیماری ویتیلگو (Vitiligo) که آن را به اسامی بَرص، پیسی و لک و پیس می شناسیم مناطقی از پوست کم رنگ تر از سایر نواحی آن هستند.

بیماری تقریباً در ۱% افراد دیده می‌شود و زمینه ژنتیکی دارد. در ۳۰ % مبتلایان، سابقه فامیلی بیماری وجود دارد بیماری در هر سنی دیده می‌شود ولی در بین ۱۰ تا ۳۰ سال سن دارند.

نشانه ها و علایم بیماری ویتیلگو و بیماری پتی ریازیس:

مبتلا به شکل لکه های سفید یا کم رنگ صورتی دیده می‌شوند و معمولا علائم دیگری وجود ندارند مناطق مبتلا نسبت به نور آفتاب حساستر هستند و به سادگی دچار آفتاب سوختگی می شوند که ممکن است سرانجام به سرطان پوست تبدیل شوند.

بیماری می‌تواند در دوران کودکی به طور شایع تر با بیماری های دیگری که در آنها سیستم ایمنی بافت طبیعی را تخریب می‌کند و موجب ریزش مو ،کاهش هورمون تیروئید، دیابت، کم خونی یا کاهش هورمون های غدد فوق کلیه می شود همراه باشد بیماری برص در اثر فقدان سلولهای رنگدانه های پوست ملانوسیت ها در نواحی مبتلا ایجاد می شود.

درمان علایم بیماری ویتیلگو

درمان بیماری ویتیلیگو دشوار است و بیشتر جنبه آرایشی دارد استفاده از لوازم آرایشی مخصوص به وسیله متخصص پس تجویز می شوند برای پوشاندن مناطق سفید یا کم رنگ پوست ضرورت دارد.

چنانچه کمتر از ۲۰% سطح پوست گرفتار باشد، حاوی متوگزالن (Methoxsalen) را می‌توان به این قسمت ها مالید و سپس قسمت های مزبور را برای مدتی در معرض پرتو فرابنفش خورشید قرارداد.

افراد تحت درمان با این روش باید هنگامی که خارج از اتاق می روند از ترکیب ضد آفتاب سان اسکرین با قدرت ۱۵ ( 15=SPF) استفاده کنند اگر بیش از ۲۰ درصد سطح بود گرفتار باشد از متوگزالن خوراکی و سپس قرار گرفتن در معرض پرتو فرابنفش استفاده میشود بیماران باید در خارج از اتاق مواظب باشند زیرا ممکن است استفاده از متوگزالن موجب آفتاب سوختگی شدید شود.

بیماری پیتی ریازیس ورسیکالر

اکثر بزرگسالان بر روی پوست خود دارای تعدادی میکرو ارگانیسم هستند که به شکل کاملا بی ضرر رشد می‌کنند از جمله این میکروارگانیسم‌ها نوعی مخمر گروهی از قارچ های موسوم به مالا سزیافورفور (malassezia furfur) است.

گاهی این قارچها حالت تهاجمی تر به خود می‌گیرد و رشته‌های طویلی  موسوم به ریسه (hypha) به داخل لایه بالایی حاوی سلول های مرده پوست می فرستند به ندرت این رشته‌ها زیان بخش هستند.

ولی قارچ‌ها می‌تواند مواد شیمیایی خاصی آزاد کنند که با فعالیت سلول های رنگدانه ای موجود در پوست تداخل می کنند و موجب تغییراتی در رنگدانه ها یا رنگ پوست می شوند.

به این وضعیت پیتی ریازیس ورسیکالر(یا تینه آ آلبا یا تینه آ ورسیکالر) گفته می شود (پیتی ریازیس از لغت یونانی pityron به معنی سبوس یا پوسته گندم یا برنج و ورسیکالر به معنی رنگارنگ و آلبا به معنی سفید است).

عامل برانگیزاننده تغییر فرم قارچ مزبور مشخص نیست پیتی ریازیس ورسیکالر در مناطق حاره و تحت حاره شایع تر است و به ویژه در نوجوانان حوالی سن بلوغ به دلیل افزایش تولید چربی به وسیله پوست دراثرتغییرات هورمونی بیشتر ایجاد می شود این بیماری مسری نیست.

پیتی ریازیس ورسیکالر در مورد تخریب بسته بود مثلاً در مناطقی که پوست دچار خراش شده یا بیماری مانند اگزما وجود دارد به دلیل نفوذ قارچ به پوست ایجاد می شود در افراد مبتلا به مشکلات سیستم ایمنی هم ممکن است این بیماری دیده شود.

نشانه و علایم پیتی ریازیس ورسیکالر

بیماری به شکل لکه هایی با افزایش یا کاهش رنگدانه بر روی پوست دیده می شود رنگدانه ها ممکن است صورتی کم رنگ قهوه ای یا سفید باشد و پوسته پوسته و خیلی کم برآمده شوند.

معمولاً لکه ها ایجاد خارش یا ناراحتی نمی کنند. ضایعات بیشتر در تنه و بازوها و به ویژه پشت و پس از سیمین دیده می‌شوند و در بچه اغلب صورت گرفتار است.

تغییرات پوستی ممکن است در فصل تابستان آشکار تر باشند.

درمان پیتی ریازیس ورسیکالر

درمان این بیماری معمولاً بسیار ساده است و با استفاده از محلول های پوستی شامپو کرم یا گاه قرص های ضد قارچ صورت می گیرد البته تغییرات رنگدانه ای ایجادکننده راش تا زمانی که لایه های آسیب دیده پوست نریزند و پوست جدید به جای آن ها رشد نکند باقی می ماند و این وضعیت تا چند ماه طول می کشد گاهی بیماری به سرعت پس از درمان عود می کند  و درمان قوی تر لازم می‌شود.

این بیماری زیانبخش نیست و معمولاً فقط مشکل زیبایی ایجاد می‌کند.

توجه!: این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از نسخه های آن  لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید.

منبع:

انجمن پزشکی بریتانیا /  British Medical Association – Family Medical Encyclopedia

مقالات کامجوطب

اتمام مقاله/