گل آفتابگردان

وقتی که از گل آفتابگردان صحبت می شود گل های بریده شده زیبا و زرد رنگ رو تجسم می کنیم، در وبلاگ کامجوطب به اهیمت گل آفتابگردان در تغذیه و سلامت بدن خواهیم پرداخت.

گل آفتابگردان چیست؟

• نام فارسی: آفتاب گردان
• نام عربی: العباد الشّمس
• نام اردو: سورج مکهی
• نام انگلیسی: Sunflower
• نام علمی: Helianthus Annuusازخانواده Asteraceae
• نام های دیگر: گل آفتاب گردان، آذرگون، آذریون، گونه باخان

ماهیت گل آفتابگردان:

آفتابگردان یا یکساله است که ارتفاع آن به ۳ متر میرسد.

ساقه این گیاه ضخیم و کرکدار است و برگهای بزرگ پهن و قلبی شکل دارد که کناره شان دندانه دار است برگهای دور کاسبرگ گل آفتابگردان دندانه دار اغلب چسبناک و نازکتر از برگ های قسمت‌های دیگر آن است.

گل های آفتابگردان گلبرگ های فراوانی دارد که زرد رنگ بیضی شکل نسبتاً کشیده نوک دار و بسیار لطیف اند.

رنگ گل برخی گونه‌های آفتابگردان قرمز است. پس از بلوغ کامل این گیاه وسط صفحه گلهای آن تخم های بسیاری رشد می‌کند و گلبرگ‌های آن خشک می‌شود.

تخمهای گیاه آفتابگردان نسبتاً درشت قطره ای شکل نوک دار و سیاه رنگ هستند که روی سطح شان خطوطی طولی و سفید دیده می‌شود مغز این تخم ها قطعی شکلک دار سفید مایل به خاکستری و روغنی است.

محل رویش:

آمریکا،مکزیک و ایران

کاشت،داشت وبرداشت:

کاشت تخم گل آفتابگردان اوایل بهار انجام می‌شود تخم ها را باید در خاکی عمیق و غنی در فواصل 5%متر از یکدیگر کاشت. برداشت تخم ها اوایل پاییز صورت میگیرد.

اجزای مورداستفاده ومشتقات:

ریشه،برگ گل، تخم، روغن تخم و عسل.

مواد تشکیل دهنده:

در گیاه آفتابگردان اسید کلروژنیک وجود دارد و برگ های آن حاوی کاروتن و لوتئین است؛ همچنین در برگ ها و شاخه های سبز گیاه آفتابگردان حدود 17درصد مواد از ته یافت می شود روغن مغز آن حاوی 57 درصد لینوئین ،33درصداولئین، مقدار کمی پالمیتین،استه آرین و آراشیدین است.

اسیدهای چرب موجود در تخمه گل آفتابگردان عبارتند از 6 درصد اسید پالمیتیک ،5درصد اسید استیاریک،21درصد اسید اولئیک و 66درصد  اسیدلینولئیک است. بنابراین روغن مغز آن از نظر اسیدهای چرب اشباع نشده بسیار غنی و حاوی آنزیم های چون لیپاز وفنولاز است.

طبیعت:

اول درجه سوم گرم و خشک است و گل آن نسبت به سایر اجزا گرمی بیشتری دارد.

نفع خاص:

برای آفتابگردان برای تقویت معده و کبد،تقویت باه ،ادرار بول و حیض.

افعال و خواص:

برگ آفتابگردان محلل،جالی،منقی،احشاء ،منعظ،مسکن درد،مفتت سنگ وتریاق سموم است. گل آن مفتح سدد کبد ،مفتح سدد مغز،منقی مغز،مدرحیض،مدربول، مسکن درد و مفتت سنگ می باشد عسل آفتابگردان ،مقوی حافظه، مدر بول ،ملین سینه و تریاق سموم است.

آفتابگردان برای رفع ام الصبیان، بیماریهای سرد مغزی، درد دندان ،درد قلب، بواسیر، جراحت ریه، یرقان، استسقاء ،مالاریا، تب ،بیماریهای دهان ،بیماری های معده، درد مفاصل، رفع قولنج و گزیدگی حشرات موذی مفید است.

دم کرده برگ آن انگل های روده را دفع میکند نوشیدن چهار درهم از آبی برگ آن به همراه آب گرم مقی ء قوی است؛ همچنین نوشیدن یک در درهم آب برگ آن، قلب سرد مزاجان را تقویت می کند و خوردن دودر هم برگ کوبیده اش برای اخراج جنین و باز کردن عادت ماهانه موثر است.

سعوط  آب برگ گل آفتابگردان مغز را پاکسازی میکند ضماد برگ آن برای تسکین درد مفاصل عرق النساء، نقرض و خنازیر مفید است.

ضماد برگ نیمه گرم گل آفتابگردان ورم را کم و درد را آرام میکند ضماد برگ آن بر کمر برای تقویت باه و نعوظ مفید است. فرزجه  برای گیاه گل آن عادت ماهانه را باز کرده باعث سقط جنین می شود و زایمان را آسان می کند نوشیدن پنج گرم از شربت ریشه گل آفتابگردان آن قلب را تقویت می کند فرزجه ریشه این گیاه برای درمان نازایی مفید است مضمضه یاغرغره  آب آن دندان درد سرد را بهبود می بخشد.

عسل گل این گیاه برای رفع ناراحتی ‌های ریه و حنجره سرفه و سرماخوردگی مفید است.

مقدارمصرف:

از آب برگ گل و ریشه آن تا چهار مثقال و از جرم آن یک مثقال.

مضرات گل آفتابگردان:

گرم مزاجان، طلحال، برگ و گل آن برای زنان باردار.

مصلحات و تدابیر گل آفتابگردان:

سکنجبین ،قند، عسل ،آبغوره، آب انار ،سرکه، زردآلو، انار ترش و آلو.

بدل گل آفتابگردان:

یک و نیم برابر وزن آن سلیخه یا ربع وزن آن زعفران.