گیاه آویشن

دردرگیاه آویشن یک معجزه در طب سنتی و درمان بیماری هاست ، در این مقاله از وبلاگ کامجوطب به معرفی ، ماهیت و خواص این گیاه میپردازیم.

گیاه آویشن چیست؟

گیاه آویشن از گیاهان شناخته شده در دنیاست و از گذشته تا کنون مورد استفاده قرار میگرفته این گیاه با نام های مختلفی در دنیا وجود دارد.

• نام فارسی: آویشن

• نام عربی: السَّعتَر

• نام اردو: صعتر فارسی

• نام انگلیسی: Garden Thyme

• نام علمی: Thymus Vulgaris

• نام های دیگر: صعتر، بستانی، آویشن شیرازی

ماهیت گیاه آویشن :

گیاه آویشن ساقه های فراوانی دارد که این ساقه ها بسیار منشعب و نسبتاً باریک اند.

ساقه های جوان تر معمولا صورتی رنگ و پوشیده از کرک های سفید رنگ اند؛ ولی ساقه های پیرتر چوبی هستند برگ های گیاه آویشن کوچک و کشیده اند و با دمبرگ هایی بسیار کوتاه به صورت متقابل رشد می کنند لبه برگهای گیاه آویشن به سمت بیرون برگشته است و این برگه ها رایحه ای خوش و طعمی تند دارند.

گلهای گیاه آویشن کوچک صورتی کمرنگ و مایل به سفید اند و هر گل ۴ لبه گرد دارد این گل‌ها در سرشاخه‌های آن به صورت تجمعی می‌رویند و بسیار معطر اند. بذر گیاه آویشن بسیار ریز است ریشه گیاه آویشن مستقیم و پر انشعاب است.

تشابه و تقلب:

برگ گیاه آویشن به مرزه شباهت دارد گل گیاه آویشن به گل سوسن بر شبیه است.

محل رویش:

هند، پاکستان ،افغانستان و ایران در استان‌های خراسان، فارس ،کرمان، کردستان، کرمانشاه و آذربایجان شرقی.

 کاشت داشت و برداشت گیاه:

آب و هوای ملایم و متمایل به گرم و خاک های زه کشی شده و آفتاب رو برای گیاه آویشن بسیار مناسب است.تکثیر آویشن با قلمه زدن یا با کاشت بذر صورت می‌گیرد.

فاصله میان خطوط کاشت بوته ها در محل اصلی باید یک متر و فاصله بین بوته ها ۳۰ سانتیمتر باشد بهترین زمان تکثیر آویشن از راه کاشت بذر بین اسفند تا خرداد است قلمه گیاه آویشن از ریشه جوش های آن در اردیبهشت انجام می‌شود.

وجین علفهای هرز برای رشد آویشن ضرورت دارد. بهتر است مزرعه آویشن هر سه سال یکبار به کلی برداشت شود، شخم بخورد و کشت آن تجدید شود.

گل های گیاه آویشن اواخر خرداد و اوایل تیر می رویند و برداشت محصول باید همزمان انجام شود و به این ترتیب شکوفه ها برگها و ساقه های نازک آن تا حدود ۱۰ سانتی متر از سر بوته چیده و سپس در سایه خشک شود.

اجزای مورد استفاده و مشتقات :

ساقه،برگ، عرق،وعسل.

موادتشکیل دهنده آویشن :

گیاه آویشن ۲ درصد اسانس دارد اسانس گیاه آویشن شامل ۴۵ درصد تیمول و مقداری کاراواکرول، سیمن، ال پینن، پینن، بورنئول، نوعی الکل به نام نا لینالول، بورنیل آستات، اسید اولئانولیک وپاراتیمول است.

طبیعت:

درجه دوم گرم و خشک.

نفع خواص:

تقویت باه، تنقیه معده، کبد،امعاء و ریه، رفع بی اشتهایی.

 افعال و خواص:

گیاه آویشن، ضد عفونی کننده قوی، منفث، بلغم ،مدر بول، مدرحیض، مدر شیر، مفتت سنگ کلیه و مثانه،منضج،مجفف، رطوبات کبد و روده و معده ،مسکن،مسخن قوی،هاضم، محلل وکاسر.

ریاح پادزهر سموم سرد حیوانی و گیاهی، ضد قارچ های پوستی، ضد باکتری ، مقوی کبد،مقوی معده، مقوی طحال ،مقوی کلیه ،مقوی بدن، مفتح سدد  و معرق است.

شکوفه خالص آویشن مسهل سودا می باشد عرق گیاه آویشن مقوی مغز و اعصاب مقوی معده مقوی بدن و مسکن درد است.

گیاه آویشن ، ملتف و اغذیه سنگین، منقی سینه و ریه ، مخرج کرم روده و معده ، ضد عفونی کننده روده ها و مقوی پیاز مو است ! آویشن خون را به جریان میندازد.

هوش را می افزاید، از صعود بخارهای معده به مغز جلوگیری می کند مانع ریزش مو میشود و بدن را در برابر سرمای زمستان گرم میکند.

همچنین زکام ،برونشیت، آسم، تنگی نفس، عفونت ریه، عفونت کبد ،زخم های چرکی، سوء هاضمه، نفخ، دل درد ،ورم ،امعاء، اختلالات کلیه ،اختلالات قاعدگی ،دردهای عادت ماهانه.

عفونت رحم، سردرد ،تشنج ،مننژیت، اختلال های مغزی ،درد مفاصل، روماتیسم ،درد دندان، درد کمر، تب، خستگی و گرفتگی عضلانی را بهبود می بخشد.

دم کرده آویشن درد انتهای دنده ها را ساکن و به اخراج مشیمه کمک می کند یک استکان دمنوش آویشن پیش از خواب به مدت چهل شب در درمان شب ادراری بسیار مفید است.

خوردن آویشن با عسل یا انجیر به درمان اورام ریه، آسم و سرفه خلطی کمک میکند خوردن آویشن همراه با غذا قوت چشم را حفظ کرده کم سوی آن را از بین میبرد خوردن یک تا دو مثقال از آن بلغم را بدون هیچ آزاری از طریق اسهال بیرون می راند.

ترکیب یکدست دو مثقال آویشن با عسل و آشامیدن آن با آب گرم به درمان فلج ،لقوه، فراموشی،صرع، کزاز ،درد حلق، تقویت کلیه و تقویت باه کمک می کند.

خوردن گیاه آویشن با پنیر تازه مسمن بوده و خوردن آن با آب کرفس مفتت  سنگ است خوردن آویشن و سرکه یا ضمادآن روی طحال  ورم آن را بهبود می‌بخشد.

قطور جوشانده صاف شده گیاه آویشن برای ورم چشم  و درد گوش مفید است بخور آویشن ،استنشاق یا نوشیدن دمنوش آن برونشیت مزمن سل سیاه سرفه و سرماخوردگی را بسیار التیام می بخشد.

غرغره کردن جوشانده گیاه آویشن یا مضمضه کردن پودر آن با عسل برای درد حلق، ورم، گلو و آفت دهان مفید است جویدن آویشن تازه درد دندان سرد را دفع و لثه ها را محکم می کنم.

شست و شو با جوشانده آویشن زخم‌ها را ضدعفونی پوست را قوی و ناراحتی های پوستی را برطرف می کند.

مضمضه کردن جوشانده یا عرق آویشن برای تسکین درد دندان مفید است و دهان و دندان را تمیز و خوشبو می کند.

ضماد گل و برگ آویشن به صورت گرم برای درد مفاصل و روماتیسم مفید است عرق آویشن به درمان ورم گلو و بینی سرماخوردگی و قارچ های پوستی کمک می کند.

عسل گیاه آویشن برای سرفه ،گلودرد و عفونت ،قندخون، زخم بستر و بیماری های بلغمی مفید است.

مقدار مصرف آویشن:

پنج تا هفت ماشه.

مضرات :

آویشن برای کسانی که کبد گرم دارند افراد صفراوی مزاج و زنان باردار مضر است.

مصلحات و تدابیر:

کتیرا ،ملین ها.

بدل:

پونه کوهی.